Ferda Uslu

İçinde Açan Kanna Zambağı Her bir köşede yaşam, en beklenmedik anlarda ve en görkemli şekillerde kendini göstermek için sessizce bekler. Tıpkı o bahçenin toprağının bir karış altında, sabırla kendi zamanını dokuyan, o Kanna zambağı kökü gibi. Geçen yıl, ön bahçeye yeni bir hayat bahşedildi. Taze toprak serildi, üzerine kusursuz bir düzeni temsil eden çim tohumları ekildi. Bu yeni düzenin sınırlarını belirlemek için de, toprağın derinliklerine Kanna zambağı rizomları emanet edildi. Onlar, henüz uykuda olan bir potansiyel, unutulmuş birer vaatti. Sonra düzenin sesi geldi: Çim biçme makinesinin keskin uğultusu. Aylarca bu ses, toprağın üzerindeki her şeyi eşitledi. Bu mekanik irade, çimlerin tek tip düzenini korurken, toprağın altından ışığa uzanmaya cüret eden her bir Kanna filizini , henüz kimliğini bile belli edemeden, uzayan çimlerle birlikte koparıp attı.  Bu, farkındalıksız bir baskıydı. Kanna'nın içindeki yaşam gücü, tam "Ben buradayım," diyecekken, defalarca susturu...

  KENDİ DÖNÜŞÜM HİKAYEM Bu yolculuğa nereden başladığımı anlatmak kolay, ama nasıl dönüştüğümü anlatmak biraz daha derin bir mesele.  Çünkü gerçek bir dönüşüm, yalnızca dışarıdan değil; içeriden başlıyor.  Ve içeriden olan şeyin sesi bazen sessizliktir. Eskiden her şey çok daha karmaşıktı. Zamanla yarışan bir hayat, hep bir şeylere yetişmeye çalışan bir hal, her şey kontrol altında olacak sanrısı...  Ama içten içe biliyordum ki, bu hızda bir eksiklik vardı.  Bir şeyleri eksik yapıyordum, ya da fazladan yapmaya çalışıyordum.  Bir yerde içimden şu cümle çıkıverdi:  "Gerçek neydi? Gerçek olanla temas ettiğimde nasıl hissediyorum?